مجموعه مقالات نهمین کنگره علوم خاک ایران، کرج ، شهریور ماه 1384


چکیده:
نتايج حاصل از مطالعات خاكشناسي و طبقه بندي اراضي و نهايتا مطالعات تناسب اراضي نشان داده است كه اگر فاكتورهاي محدود كننده خاك (محدوديت هاي موجود در سريهاي خاك ) و اقليم و محدوديتهاي خاص محصول با توجه به اقليم مورد نظر را رعايت و از هر زمين مطابق استعدادش و از هر اقليم بر اساس توانمندي هاي آن بهره برداري شود بيشترين محصول با بالاترين كيفيت البته با رعايت ساير پارامترهاي غذائي و مديريت هر منطقه قابل حصول خواهد بود]2[ . مطالعات تناسب اراضي بر مبناي روش فائو با استفاده از خصوصيات اراضي و تطبيق آنها با جداول نيازهاي گياهي انجام مي گردد تا كنون بر اساس اين روش مطالعات زيادي انجام شده است . عمده مطالعات بصورت كيفي بر روي تيپ هاي بهره وري گندم ، جو، ذرت ، پنبه ، سيب زميني، لگومهاي علوفه اي ونخل روغني مي باشند و اكثر ا از مشخصات اراضي استفاده شده است]1[. در اين تحقيق ارزيابي تناسب و تخمين پتانسيل عملكرد گندم پائيزه در دشت ارزوئيه استان كرمان انجام شده است