چکیده:آبیاری زیر زمینی یکی از روشهای آبیاری می باشد که از زمان های قدیم مورد توجه کشاورزان قرار داشته است. به طوری که در بعضی از نقاط کویری زارعان از آبیاری کوزهای در کشت صیفی جات وآبیاری بعضی درختان استفاده می کردند .با پیشرفت علم وگسترش تکنولوزی بتدریج استفاده از لوله های لاستیکی متخلخل (تراوا)در آبیاری باغات وکشت جالیز رواج یافت .جنس این لوله ها از مواد پلاستیکی باز یافت شده می باشد که درون خاک قرار گرفته ودر حین حرکت آب در داخل لوله از بین خللوفرج آن به بیرون تراوش نموده ودر دسترس گیاه قرار می گیرد.آزمایش با دو تیمار اصلی( آبیاری سطحی وتراوا)دوتیمار فرعی دور آبیاری(5روز و7روز)وسه تیمار فرعی فرعی ،میزان آب مصرفی (، 50% و 75% تبخير از سطح طشتك ) در قالب طرح آماری اسپلیت -اسپلیت پلات انجام شد .نتایج با توجه به مقایسه میانگین ها نشان داد که مناسب ترین شیوه آبیاری ازلحاظ میزان مصرف آب تیمار 25%تبخیر از سطح طشتک بادور 5روز یکبار در روش آبیاری تراوا است همچنین حداکثر املاح در این روش در سطح خاک ودر عمق 0-30سانتیمتری تجمع یافته است.